ქვევრი

ბევრი ქართული ოჯახი უცვლელად და მკაცრად მიჰყვება ღვინის დაყენების მათ მდიდარ კულტურას. მარანი არის იმ განსაკუთრებული ადგილის სახელწოდება, სადაც სხვადასხვა ზომის ქვევრებია დამარხული.

ქვევრი ქართველი არქეოლოგების მიერ აღმოჩენილ საუკეთესო თიხის ჭურჭლად ითვლება. ფაქტობრივად, ქართული ჭურჭელი ათასწლეულებისაა. უძველესი არტეფაქტები ასახავს და ნათლად განსაზღვრავს ქართველი ხელოსნების მაღალ უნარებს, რომელთა ხელში წყალი, თიხა და ცეცხლი გადაიქცა განსაკუთრებული სილამაზის გიგანტური ჭურჭლის შერწყმად, რომელიც ასახავს ამ უძველესი კულტურის ყველა დროის ისტორიას.

საქართველოში მეღვინეობის ცოდნა და უნარები ფართოდ იყო აღიარებული ძველ სამყაროში. ანტიკური ხანის ბევრმა გამოჩენილმა მოღვაწემ, როგორიცაა აპოლოს როდოსელი, სტრაბონი და პროკოპი კესარიელი, მათ თავიანთ ნაშრომებში კავკასია მოიხსენიეს, როგორც პირველი ცნობილი კულტურული ყურძნის მიწა. ასევე ქვევრში ღვინო და მეღვინეობის ტრადიციული მეთოდი გავრცელდა მესოპოტამიაში, ეგვიპტეში, საბერძნეთსა და დანარჩენ მსოფლიოში. ქვევრის მსგავსი ჭურჭელი აღმოაჩინეს რომის იმპერიაში, სადაც მათ დოლიუმს ეძახდნენ, საბერძნეთში - პიტოსს და ესპანეთში - თინაჯას. ითვლება, რომ ღვინის თანამედროვე ინგლისური სახელიც მომდინარეობს ქართულიდან "ghvino" ("vin", "wein", "vine", "vino").

ეს აჩვენებს რამდენად მნიშვნელოვანია ეს ტრადიციები, თუნდაც თანამედროვე სამყაროში, ამიტომ ჩვენ უნდა შევინარჩუნოთ ქვევრის დამზადების ხელოვნება, როგორც მეღვინეობის ტრადიციული ქართული მეთოდის ნაწილი.